شهرسازان ایران
این وبلاک فقط جهت کمک به دوستان وحل مشکلات دانشجویان عزیز راه انداری شده است باشد که مورد لطف وعنایت پروردگار قرار گیریمشهرسازان ایران
این وبلاک فقط جهت کمک به دوستان وحل مشکلات دانشجویان عزیز راه انداری شده است باشد که مورد لطف وعنایت پروردگار قرار گیریممعیارها و ضوابط ساماندهی صنایع و خدمات شهری
مبانی منطقه بندی صنعتی
1- عناصر اساسی زیر ساخت صنعتی از قبیل حمل و نقل؛ ارتباطات؛ منابع تأمین آب و برق؛ تسهیلات بانکی؛ بازار یابی و غیره؛ چنین اقتضاء می‌کند که در آینده روند صنعتی شدن در اطراف نواحی شهری تمرکز یابد.
حقوق و قوانین شهرسازی
« معیارها و ضوابط ساماندهی صنایع و خدمات شهری »
● مبانی منطقه بندی صنعتی
1- عناصر اساسی زیر ساخت صنعتی از قبیل حمل و نقل؛ ارتباطات؛ منابع تأمین آب و برق؛ تسهیلات بانکی؛ بازار یابی و غیره؛ چنین اقتضاء می‌کند که در آینده روند صنعتی شدن در اطراف نواحی شهری تمرکز یابد.
2- نواحی صنعتی و مسکونی باید از یک دیگر فاصله داشته باشند، چرا که هر یک کارکرد صحیح دیگری را مختل می کند.
3- لازم است که صنایع به گونه ای در شهر و اطراف آن مستقر شوند که کمترین آسیب و زیان را در بر داشته باشد. این امر لزوم مکان یابی و منطقه بندی صنعتی را مطرح می سازد.
الف) عوامل تکنولوژیک ( فرایند فنی و تولید )
●عوامل مؤثر در مکانیابی و ساماندهی صنایع
ب) عوامل اقتصادی- اجتماعی
● اساس منطقه بندی صنعتی
1- نوع صنعت و فعالیت ،
2- مکان استقرار صنعت و فعالیت.
● فرایند برنامه ریزی برای مکان یابی صنایع
- نخست طبقه بندی صنایع از نظر اثرات آن بر روی شهر
- دوم تعیین معیارها و ضوابطی برای نحوه استقرار و فعالیت هر طبقه از صنایع در مکان و یا منطقه معین .
- عوامل زیست محیطی
- عوامل کالبدی- فضایی
- وضعیت و کارکرد یک فعالیت صنعتی به موقعیت استقرار، میزان فاصله و نحوه همجواری آن با سایر فعالیتهای شهری مربوط می شود. از این لحاظ، مفاهیم و تحولات اصلی ساماندهی صنایع مثال مفاهیم اثرات صنعتی، مزاحمت، سازگاری، همجواری و غیره ، دارای خصلتی مکانی- فضایی است.
● منطقه بندی بازدارنده
در این نظام، کاربری اصلی می توانست در یک منطقه به جای کاربری فرعی مستقر شود، ولی عکس آن مجاز نبود. این منطقه بندی بازدارنده موجب شد که کلیه کاربریهای دیگر در کنار صنایع مجتمع شوند. در نتیجه منطقه های صنعتی در تنگنا قرار گرفتند و وضع نامناسبی پیدا کردند.( [1] )
● منطقه بندی روادارنده
1- با تشدید مشکلات در منطقه های صنعتی، در طول دهه های 1930 و 1940 تغییراتی در نظام منطقه‌بندی به وجود آمد.
2- فهرست کاربریهای مجاز در هر محدوده را مشخص می کرد. اما این نظام ، چندان تغییر چشمگیری در وضع منطقه های صنعتی به وجود نیاورند.
● منطقه بندی انحصاری
بر اساس جداسازی و تفکیک کاربریهای اصلی استوار بود. در این نظام ، با توجه با انواع صنایع و درجه تجانس آنها، منطقه های مناسبی برای استقرار و توسعه صنایع در نظر گرفته می شد.
● منطقه بندی بر اساس استانداریهای اجرایی
1- در این مقررات، اساس طبقه بندی صنایع بیشتر بر نحوه عمل و طرز کار صنایع استوار است تا بر نوع صنعت. برای این منظور از استانداریهای اجرایی( Performance Standards ) استفاده می شود.
2- استانداریهای اجرایی، ضوابطی هستند که برای کنترل اثرات فعالیت صنعتی مثل دود، تابش؛ ارتعاش؛ گرد و غبار؛ صدا؛ تشعشع؛ آلودگی آب و فاضلاب و رطوبت تدوین می شود. ( [2] )
3- در این رویکرد ، به جای فهرست کردن صنایع مجاز، حداکثر میزان مجاز اثرات بیرونی، که هر صنعت در یک ناحیه معین می تواند تولید کند، تعیین می شود. بنابراین میزان بالا بودن و پایین بودن این اثرات ، معیاری برای تعیین منطقه های صنعتی خواهد بود.
4- البته تدوین و دوام این استانداردها به تکامل روشهای اندازه گیری، ابزارهای دقیق و کارکنان ماهر نیاز دارد.
5- این رویکرد می تواند وسیله ای برای ادغام و پیوستگی بیشتر میان مکانهای سکونت ایجاد کند.( [3] )
● انواع منطقه های صنعتی
1- نواحی صنعتی موجود
2- نواحی صنعتی جدید
● اشکال کالبدی جدید برای منطقه های صنعتی
1- منطقه های صنعتی، بنا به طبیعت خود معمولاً با نوعی عوارض منفی و نامساعد کالبدی مثل آلونک سازی و حاشیه نشینی همراه است .
2- در این رویکرد نوین توسعه صنعتی به مفاهیم جدیدی نظیر تکنولوژی، پارکهای پژوهشی، پارکهای صنعتی، شهرهای علمی و مانند اینها اشاره دارد.
3- امروزه بسیاری از کارخانه ها و واحدهای صنعتی به نحوی ساخته می شوند که از استانداردهای خوب طراحی و معماری ، منظر سازی و تسهیلات جنبی برخوردارند ( معماری صنعتی )
● پارکهای صنعتی
هدف از ایجاد پارکهای صنعتی در حومه شهرها، به وجود آمدن مجتمعهای صنعتی است که در آن، صنایع و کارکردهای وابسته به هم در مجاورت هم فعالیت کنند.
دلایل گوناگون ایجاد پارکهای صنعتی : کمبود زمین شهری برای صنایع، مکان گزینی مناسب، صرفه جویی اقتصادی، دسترسی به تأسیسات و تجهیزات مورد نیاز و غیره.
● انواع پارکهای صنعتی
الف- پارکهای کارخانه ای، توزیع کننده و انباری
اغلب در تولیدات صنایع سبک و صنایع بازاری فعالیت می کنند. بنگاههای صنعتی این پارکها کوچک است.
ب- پارکهای تحقیقاتی و علمی
بیشتر پارکهای تحقیقاتی و علمی در مجاورت دانشگاههای بزرگ تأسیس می شود. در این دانشگاهها مشاوران تحقیقاتی ، خدمات کامپیوتری، آزمایشگاههای تحقیقاتی و کتاب خانه های مجهز در اختیار پارکهای تحقیقاتی و علمی است.
پ- پارکهای بازرگانی
این پارکها دارای ساختمانهای اداری، برخی از صنایع سبک، خدمات فنی، هتلها، رستورانها، مراقبتهای پزشکی و مشاوران حقوقی است. گاهی در پارکهای بازرگانی، منطقه مسکونی نیز ایجاد می شود.
● پارکهای علمی
تاریخ پیدایش پارکهای علمی که با نامهای دیگری نیز خوانده می شود، تقریباً به دهه 1950 در ایالات متحده بر می گردد. نخستین پارک علمی در ایالت کارولینای شمالی تأسیس شد.
ویژگیهای مهم پارکهای علمی از قرار زیر است :
- فعالیت اصلی آنها به پژوهش در زمینه توسعه صنایع مربوط می شود.
- این پارکها معمولاً محل تجمع و تمرکز مجموعه ای از فعالیتهای به هم پیوسته اند.
- ویژگی دیگر این پارکها به محیط آنها مربوط می شود که طراحی شده و پارک مانند است.
- در ارتباط با دانشگاهها و مراکز مهم تحقیقاتی به وجود می آیند.
- کارکنان آنها اغلب از افراد متخصص، کارشناسان و دانشجویان سطوح بالا هستند.
● مجتمعهای صنعتی
به دلایل فنی، اقتصادی، اجتماعی و کالبدی گرایش به ایجاد مجتمعهای صنعتی رو به گسترش دارد. انواع آن عبارت است از :
1- مجتمع ذوب فلز
2- مجتمع انرژی
3- مجتمع شیمیایی
4- مجتمع صنعتی حمل و نقل
5- مجتمع صنعت کشاورزی
6- مجتمع صنایع شهری )1(
● مجتمع صنایع شهری
ویژگی مجتمع صنایع شهری این است که تولیدات آنها مورد نیاز مستقیم شهروندان می باشد .
عمده ترین مجتمع های صنایع شهری عبارتند از :
● مجتمع صنایع غذایی و فرآورده های شیر
● مجتمع صنایع مصالح و مواد ساختمانی
● مجتمع صنایع بافندگی ، لباس دوزی و جزء آن
● مجتمع صنایع حمل و نقل ( اتوبوس ، اتومبیل ، و ... )
● مجتمع صنایع ارتباطی و مخابراتی
ماخذ :
- وزارت مسکن و شهرسازی ، معیارها و ضوابط ساماندهی صنایع و خدمات شهری .
